Archiwum 27 stycznia 2009


sty 27 2009 Drifting
Komentarze: 0

Drifting – dyscyplina sportu motorowego uprawiana głównie przez nudzących się i nienarzekających na brak gotówki facetów, którzy nie osiągnęli niczego w życiu, więc próbują sił w sportach.

Film: "Szybcy i Wściekli: Tokyo Drift" bazuje na klasycznym drift'cie, z elementami nowoczesnego drift'u, wykorzystując pół zawodowych drifterów.

Historia


Początki driftigu.
ha.

Sport narodził się w Japonii. Tamtejsi młodzi ludzie ścigali się samochodami w górach. Najczęściej takie wyścigi kończyły się upadkiem z urwiska, zabijali się, bo byli głupi. To właśnie takie zasady wyznawali pierwsi drifterzy – wygrywa ten, który nie spadnie! W późniejszych latach ludzie kierowani większą chęcią utrzymania się przy życiu przenieśli go na pension fund management tory wyścigowe. I co teraz? Z toru nie da się spaść, więc wymyślili nowe zasady. W górach najczęstszą techniką jazdy było tak zwane „zapierdalanie na ślepo”. Przy takiej postawie kierowcy, samochód najczęściej wpadał w poślizg, a kierowca usiłował wyprowadzić auto tak, żeby przeżyć. Japończycy podchwycili ten pomysł i w tej chwili drifting utożsamiany jest z jazdą poślizgami.

Na szczęście na przeciw drifterom wyszli Holendrzy. Oni bowiem przygotowali całkiem nowe tory do driftu. Asfalt jest dziurawy, co wpływa bardzo (nie)dobrze na geometrię kół i zawieszenia. Holendrzy także postanowili poustawiać na torze pułapki w postaci kamieni, gruzu, żwiru lub skamieniałych ludzkich szczątek. Ale gdyby tego było mało wynajęli także Chińczyków, którzy za garść ryżu przebiegają przez środek toru, gdy pierwszy zawodnik przekroczy linie mety. Zasada jest taka: Chińczyk przeżyje - zabijają go, Chińczyk zginie - stawiają mu pomnik z błota obok toru.

nocoon : :
sty 27 2009 anatomia
Komentarze: 0

Kość, tkanka kostna (łac. os) – rodzaj tkanki łącznej, która jest tkanką podporową. Z kości zbudowany jest szkielet organizmu (układ kostny).
Tkanka kostna składa się z komórek (osteocytów, osteoblastów, osteoklastów) oraz substancji zewnątrzkomórkowej, która składa się z kolei z części organicznej – włókien kolagenu i innych białek oraz mineralnej (związki wapnia, magnezu i fosforu – głównie hydroksyapatyt). Nauką zajmującą się kośćmi jest osteologia.

http://img.interia.pl/koneser/nimg/czaszka_warta_milionow_1905951.jpg

Czaszka (łac. cranium) - struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie skade forsikring. Wzrost czaszki człowieka trwa nie tylko podczas życia płodowego, ale także przez 6 następnych lat. Możliwości wzrostu szybko jednak maleją, szczególnie po skostnieniu łączno-tkankowych ciemiączek.

Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki (basis cranii interna) dzieli się na trzy doły:

przedni, środkowy, tylny.

http://img.interia.pl/wiadomosci/nimg/Krysztalowa_Czaszka_2558741.jpg

U człowieka i naczelnych czaszka składa się z:

mózgoczaszki (łac. neurocranium, cranium), która ma hansa forsikring kształt puszki, w której rozróżnia się część górną - sklepienie czaszki - (łac. calvaria), część dolną - podstawę czaszki - (łac. basis crani) oraz 4 ściany: przednią, tylną i 2 boczne. twarzoczaszki (trzewioczaszki) (łac. viscerocranium)
nocoon : :