anatomia
Komentarze: 0
Kość, tkanka kostna (łac. os) – rodzaj tkanki łącznej, która jest tkanką podporową. Z kości zbudowany jest szkielet organizmu (układ kostny).
Tkanka kostna składa się z komórek (osteocytów, osteoblastów,
osteoklastów) oraz substancji zewnątrzkomórkowej, która składa się z
kolei z części organicznej – włókien kolagenu i innych białek oraz
mineralnej (związki wapnia, magnezu i fosforu – głównie
hydroksyapatyt). Nauką zajmującą się kośćmi jest osteologia.
Czaszka (łac. cranium) - struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie skade forsikring. Wzrost czaszki człowieka trwa nie tylko podczas życia płodowego, ale także przez 6 następnych lat. Możliwości wzrostu szybko jednak maleją, szczególnie po skostnieniu łączno-tkankowych ciemiączek.
Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki (basis cranii interna) dzieli się na trzy doły:
przedni, środkowy, tylny.
U człowieka i naczelnych czaszka składa się z:
mózgoczaszki (łac. neurocranium, cranium), która ma hansa forsikring kształt puszki, w której rozróżnia się część górną - sklepienie czaszki - (łac. calvaria), część dolną - podstawę czaszki - (łac. basis crani) oraz 4 ściany: przednią, tylną i 2 boczne. twarzoczaszki (trzewioczaszki) (łac. viscerocranium)
Dodaj komentarz